Jacaek Dukaj - O kulturze masowej głos odrębny (Dekada Literacka 2010.jpg
 | Jacaek Dukaj - O kulturze masowej głos odrębny (Dekada Literacka 2010.jpg Rozmiar 0,9 MB |
Przejście Dukaja pod skrzydła Wydawnictwa Literackiego (2002) zbiega się w czasie z krystalizacją rozległej tematyki jego utworów wokół kilku zagadnień. Pytania o istotę i porządek świata, oscylujące pomiędzy fizyką i filozofią. Rozważania o przyszłości człowieka, o tym, jak długo zachowa tożsamość ze starym dobrym Homo Sapiens poddawany ciągłym naciskom środowiska i celowej ewolucji. Wizje świata przeobrażonego na modłę którejś z koncepcji filozoficznej.
Wszystkie te tematy rozwinął Dukaj w „Innych Pieśniach” (2003), najczęściej chwalonej jak dotąd powieści, którą pokazał, że konwencja fantastyczna pozwala mu zajmować się poważnymi pytaniami bez uszczerbku dla wciągającej fabuły i oszałamiających wizji obcego świata.
Kolejna powieść Dukaja „Perfekcyjna Niedoskonałość” (2004), została przyjęta mniej entuzjastycznie (patrz Opinie). Przez następne trzy lata czekaliśmy na „Lód”, który pod klawiaturą pisarza rozrósł się z opowiadania do sagi o blisko 1700 znormalizowanych stron. Warto było, gdyż już pierwsza recenzja głosi, że „Lód” jest najlepszą powieścią Jacka Dukaja.
Pisarz porównywany jest czasami do Stanisława Lema i nazywany jego następcą, co sprowokowało Łukasza Orbitowskiego do następującego komentarza: „Złoszczę się trochę, gdy jednego wybitnego pisarza przyrównuje się do drugiego tylko dlatego, że obaj piszą fantastykę. Język, fabuły, tematyka czy też nastrój książek tych dwóch ludzi jest zasadniczo odmienny. Nie znajduję punktów wspólnych pomiędzy Jackiem Dukajem a Lemem, chyba że Lem funkcjonuje jako znak jakości.”
